Benauwde overwinning op de Purmerendvrouwen
De Purmerendvrouwen, foto geplukt van NH-Dagblad
Het Paard van Ree heeft de uitwedstrijd afgelopen donderdag met 4-2 gewonnen van de vrouwen van Purmerend. De uitslag doet vermoeden dat alles op rolletjes verliep, maar dat was niet zo. Op een gegeven moment was zelfs een 3-3 niet uitgesloten.
Schaakvereniging Purmerend zit tegenwoordig op de ruim bemeten begane grond, genaamd Wijkplein Overwhere, van het woonzorgcomplex Triton. Purmerend is nog steeds een grote schaakclub met maar liefst vier teams in de KNSB-competitie en vijf teams in de NHSB-competitie. De club telt zo’n 80 seniorenleden en een actieve jeugdafdeling. Maar ook hier slaat de vergrijzing toe. De deelnemers aan de interne competitie waren overwegend de vijftig ruim gepasseerd, een verschijning waar iedere vereniging mee worstelt. Maar voorlopig zitten we nog gezellig onder ons aan het schaakbord.
Als je als vereniging aan de weg wil timmeren hoor je tegenwoordig een vrouwenteam erbij te hebben. Dat heeft Purmerend goed verstaan. Onze tegenstanders waren allemaal aantrekkelijke vrouwen, op een na, dat was de mannelijke invaller. Waarop Wolter met de opmerking kwam dat het Paard van Ree ook een vrouwenteam is maar dan met zes invallers! Altijd weer een kunst om baas boven baas te kunnen spelen.
Het damesteam is nog matchpuntloos en is eigenlijk nog volop in ontwikkeling, maar alle begin is moeilijk en de training en begeleiding zal eens zijn vruchten afwerpen.
Voor deze wedstrijd had het team besloten de de opstelling om te kieperen. Sterspeelster Marloes Rogge (1519) werd aan bord 6 gezet en aan de topborden verschenen meiden die toe waren aan een grotere uitdaging. Ik werd aan bord 2 tegenover een jongedame (1020) geplaatst die op het oog nog midden in haar puberteit zat. Zij opende Italiaans en dat is niet mijn favoriete opening waardoor ik met een paar dubieuze zetten chaos probeerde te creëren. Dat ging nog bijna mis, maar gelukkig miste ze door haar jonge temperament het overzicht en kon ik toeslaan. Overigens was ik met Wolter bezig met een wedloop wie het eerst zijn tegenstander mat mocht zetten, Wolter stond een berg stukken voor maar had wat moeite het spel uit te maken. Tja, zo gaat dat, met zoveel mogelijkheden krijg je acute keuzestress. De tegenspeelster van Dennis Krassenburg speelde goed en degelijk maar zag een diepe combinatie met ernstige gevolgen over het hoofd. 3-0 voor ons inmiddels, maar dan...
Grappig is trouwens dat als je het spel van je clubgenoten volgt je per speler steeds dezelfde stellingskenmerken tegenkomt. Wolter gaat altijd graag door het midden, bij Dennis zie je vaak tactische manoeuvres, Huub speelt altijd met veel stukken op het bord, vaak op een hoopje en Erik wil nog wel eens woest een koningsaanval inzetten. Frans Schoo is in de opening altijd aan de wat voorzichtige kant. Als je dan een schone dame treft die, vrouweigen, ook voorzichtig speelt en in het middenspel voorzichtig de centrumpionnen opspeelt en dat ook nog prima doet, dan blijk je plotsklaps reddeloos verloren te staan (1-3). Erik Teske had de pech tegen sterspeelster Marloes Rogge te moeten uitkomen, nou ja pech… Hij had haar in de laatste Tata-tienkamp verslagen en was dus optimistisch gestemd. Op zijn bekende manier zette hij de aanval in richting vijandelijke koning maar verwaarloosde daarbij zijn eigen verdediging. Dat was armoe om op de onderste rij een verweesde koning tussen de twee torens te zien staan. De Purmerendse schone strafte dit genadeloos af (3-2). Als laatste was de partij van Huub de Vries nog aan de gang. Hij had de pech dat hij niet tegen een mooie vrouw mocht spelen, het werd gewoon een ordinaire kerel, de invaller. Voordeel voor Huub is dat hij dan niet snel zou worden afgeleid. De pionnen van Huub en zijn tegenstander waren in elkaar geschoven en leken zelfs onwrikbaar. Huub had onderweg een pion verloren en als je de zware stukken even weg zou denken zou je een pionneneindspel overhouden met ongelijke lopers met grote kans op remise. Maar Huub had beduidend minder bedenktijd dan zijn tegenstander en dat leek een zorgpuntje te gaan worden. Maar nee, dan onderschatten we Huub. Onder tijdsdruk posteerde hij zijn beide torens op de zevende rij en kreeg daarmee een geweldig overwicht. De Purmerender verloor het overzicht over zijn stelling en zijn bedenktijd en stortte volledig in. Zo werd de eindscore van 4-2 toch nog dragelijk voor ons.
De meiden hebben een spannende avond gehad met perspectieven voor de toekomst. En wij habben daarvan genoten. Op maandag 4 maart spelen we dan weer een gewone Bondswedstrijd tegen de lelijke mannen van Oppositie.
Potje Deens gambiet
Zoals beloofd zou ik de twee spectaculaire partijen publiceren van het duel Paard van Ree-Purmerend N5 dat op 12 december j.l. in 3-3 was geëindigd. Helaas is de notatie van Wolter verloren gegaan zodat zijn partij voor altijd tot de verbeelding zal moeten blijven spreken. Onderstaand alleen mijn partij dus. Mijn tegenstander werkte volledig mee met het Deens gambiet zodat de zetten bijna als vanzelf door mij werden gespeeld. De Purmerender gaf mij, als blijk van waardering, ook de vreugde van het matzetten!
Pagina 1 van 5