Loting halve finales Cup met de Kleine Oren
Ten langen leste is ook de 4e partij in de kwartfinales om de beker gespeeld.
Rob Baltus trad met wit aan tegen Erik Teske.
Het werd een van beide zijden goed en consequent gespeelde partij, ontsierd door een blunder op het eind.
Erik viel aan, had ook initiatief op de koningsvleugel, maar Rob pareerde heel beheerst en er ontstond een ongeveer gelijke stelling waarin de witte dame, niet benodigd bij de verdediging, veel ruimte had op de zwarte damevleugel.
Nog later in de partij overzag Rob een paardvork: dame kwijt.
Rob Baltus- Erik Teske 0-1.
Voor de halve finales lootte Suzan:
Roberto Ierschot met wit tegen Erik Teske met zwart.
Wolter Vos met wit tegen Rob Graaff met zwart.
WV
Aantrekkelijke strijd bij Duin-De Vries
Huub de Vries en Ton Duin hebben een aantrekkelijke partij gespeeld. En dus de moeite waard om te publiceren.
Ton, niet vies van een gambiet of offer, ging ook nu onverschrokken te werk met 15.Pe6!? Huub pareerde de aanvallen bekwaam en nadat hij de gelegenheid kreeg lang te rokeren stortte de stelling van Ton in. Een waar spektakelstuk.
De blauwe analysezetten zijn afkomstig van Huub.
Paard van Ree morst opnieuw punten, 2½-3½ verlies tegen Purmerend
Het Paard van Ree, dat op papier nauwelijks onderdoet voor Purmerend, had afgelopen maandag Vrouwe Fortuna opnieuw tegen zich. We kunnen het ook omdraaien, als ware kampioenskandidaat had Purmerend N3, met het nodige kampioensgeluk het tij mee.
Het maakt niet uit hoe je het uitlegt, Paard van Ree had een beter resultaat verdiend. Na de opening stond Het Paard van Ree globaal gezien licht in het voordeel. Alleen Ton Duin had zorgelijke openingsperikelen. De dame van Ton’s tegenstander nam een kardinaal veld in op de derde rij. Dat leek een verlammende uitwerking te hebben op de stelling van Ton. Maar Ton wist zich knap uit de omstrengeling te worstelen en kwam zelfs iets beter te staan. Dat was echter niet genoeg voor de winst zodat het eerste halve punt binnen was. Huub de Vries kwam lekker uit de opening maar verbruikte veel tijd om een winnende combinatie te vinden. Zijn tegenstander bood remise aan maar Huub weigerde dat. Met deze afwijzing ontstaat altijd een druk bij de weigeraar, de afwijzing moet waar gemaakt worden. Dergelijke gedachtes kregen geen vat op Huub, hij werkte gewoon verder aan zijn voordelige stelling. Dat ging echter ten koste van veel bedenktijd. Optisch gezien bleef Huub goed staan maar er slopen wat onzekerheden in de stelling, bovendien ging de slinkende bedenktijd nu ook een rol spelen. De Purmerender bood opnieuw remise aan dat Huub veiligheidshalve maar aannam.
Mijn tegenstander weigerde het Schotse gambiet aan te nemen. Ik kwam wel beter uit de opening maar dat was niet overtuigend genoeg om het middenspel naar mijn hand te zetten. Na 11… h6 (Diagram) kwam het dilemma. 12. Lh4 spelen om 13.g5 uit te lokken of slaan op f6. Ik koos voor 12. Lh4 en zwart speelde onmiddellijk 12… g5. Tja, als je A hebt gezegd moet je nu B zeggen. Ik kreeg het in ieder geval niet uit mijn strot. Dus speelde ik mijn loper naar g3. Bij nader inzien vreesde ik de uitwerking van de sterke zwarte loper in de verdediging. Zal het nooit weten, feit is dat ik nu alle zeilen moest bijzetten om te overleven. Dat lukte wonderwel. We belandden in een dame-eindspel met nog veel pionnen op het bord. Mijn tegenstander gebruikte echter veel bedenktijd wat hem noopte om remise aan te bieden. Ik had geen trek om het onzekere dame-eindspel te vervolgen en accepteerde het aanbod. Drie remises waren nu gespeeld, er zouden nog twee volgen.
Rob Graaff had in het prille middenspel een kwaliteit geofferd om een sterk paard in het centrum te kunnen posteren. De witte stelling van Rob rendeerde, mede door het neutraliserende spel van zijn tegenstander, onvoldoende en de stelling verzandde al snel in remise. Het vierde gelijkspel was nu een feit.
Ondertussen werd de stelling van Wolter Vos steeds rooskleuriger terwijl Frans Schoo voortdurende tegen een slecht staande toreneindspel aankeek. Een 3-3 leek een logische uitslag. Frans had al vroeg een kwaliteit verloren en stond gedurende de rest van de partij met de rug tegen de muur. Ondanks manmoedig verdedigen kon Frans uiteindelijk promotie niet verhinderen.
Wolter moest veel energie steken in zijn verdediging om de koningsvleugel, die vanuit de opening direct bestookt werd, onder controle te houden. Op den duur kreeg Wolter steeds meer aanknopingspunten en een overwinning leek slechts een kwestie van tijd. Wolter had zelfs een ruim tijdvoordeel. Maar door de ontstane druk en de slinkende bedenktijd werden over en weer wat onnauwkeurigheden begaan. Op een gegeven moment verstarde de voortgang. Op twee manieren kon Wolter het uitmaken maar Wolter zag het niet… Zijn tegenstander bood uit onzekerheid maar remise aan. Wolter voelde ook geen zekerheid meer en ging mee met het aanbod. En daarmee werd het kleinst mogelijke verlies bezegeld.
Een verlies met vraagtekens. Had ik mijn tegenstander in iets minder stelling door zijn vlag moeten jagen? Is Huub niet ver genoeg gegaan? Had Rob aan een dood paard moeten blijven trekken? We zullen ook dit nooit weten. Feit is dat we een enerverende avond hebben gehad met wisselende kansen. En daar doen we het voor. Lekker een potje schaken met leuke tegenstanders in een fraaie entourage. Wat dat betreft valt er altijd weer genoeg te relativeren.
WL
Pagina 2 van 7