Klein verlies voor Het Paard (deel 2)
In de Bondwedstrijd tegen Heerhugowaard van 12 mei 2022 was Han Kemperink aan bord 1 onze uitblinker. Han speelde met wit en trof een tegenstander aan die niet uit was op hevige confrontaties. Het gevolg was dat de stelling vervlakte en een dichte pionnenstructuur ontstond. Wit had echter wel een loperpaar waar hij in zo'n gesloten stelling niet veel aan had. De opgave voor Han was nu om de zwarte stelling open te breken. Met vele kleine zetjes hield hij zwart steeds onder druk, eerst via de b-lijn en vervolgens over de g-lijn. Met de zet 36... c6-c5 bezwijkt zwart dan toch (zie diagram), hij verliest een pion door 37 LxPb5... enz. Han gaat los en laat zien dat hij over een goede techniek beschikt. Het enige waarop hij moet letten is dat er geen eindspel gaat ontstaan met ongelijke kleur lopers. Uiteindelijk komt dat eindspel er toch maar inmiddels zijn de pionnen van zwart dan als los zand verworden en zijn eventuele remisedreigingen uit de lucht gehaald.
Stelling na 36 Tb1-g1...
Klein verlies voor Het Paard
Het N2-team van Heerhugowaard heeft Het Paard van Ree met 3½-2½ terugverwezen naar de middenmoot van de NHSB-klasse 3C. Teleurstellend. Gezien het gemiddelde ratingverschil van 1263 versus 1500 zou je een vrijwel zekere overwinning verwachten. Alleen Erik Teske en de volhardende Han Kemperink voldeden ruimschoots.
Heerhugowaard is in de loop de jaren fors veranderd. Vanaf eind jaren zestig togen veel jonge stellen uit onze streek richting het noorden waar met een aantrekkelijke subsidie een woning kon worden aangeschaft. Heerhugowaard was toen een bescheiden samengesmolten gemeente van verschillende dorpen en buurtschappen met minder dan 7000 inwoners, geconcentreerd langs de Middenweg en met nog de plattelandskenmerken van een ver verleden. Tegenwoordig is het een stad met bijbehorende allures en met meer dan 60.000 inwoners. De Middenweg is onherkenbaar geworden en volledig opgegaan in de bebouwing. Wat wel is gebleven aan de Middenweg is café De Swan. Een ouderwets karaktervol dorpscafé waar de tijd lijkt stil gestaan te hebben. Met twee biljarts, waar vind je dat nog, en een flink aantal bezoekers dat zich bezig hield met darts was de het café goed gevuld. Wij speelden in een ruime achterzaal. De schaakclub Heerhugowaard heeft in de loop der jaren natuurlijk een enorm achterland gekregen en heeft daardoor een, voor deze tijd, een brede schare schakers weten te binden. Wij stonden tegenover het tweede NHSB-team van Heerhugowaard en speelden in deze post-corona tijdperk in een gehavende competitie zonder doel. Maar de individuele ambitie om een partij te winnen bleef natuurlijk overeind. Als eerste mocht ik een halfje noteren op het wedstrijdformulier. Opnieuw speelde ik het Morra-gambiet en de stelling werd lekker ingewikkeld. Mijn tegenstander dacht op een gegeven moment materiaal te kunnen winnen maar zag een venijnig tussenzetje over het hoofd waardoor ik weliswaar de kwal won maar met een hopeloos pionnenstructuur bleef zitten (½-½) . Erik Teske speelde een scherpe opening, kwam steeds beter te staan en wikkelde knap af naar een gewonnen stelling (½-1½). Cor Zwaan, inmiddels een vaste invaller geworden, speelde tegen een onschuldig meisje. Mogelijk dat hij hierdoor wat uit evenwicht geraakte want zijn stuk voorsprong veranderde in een stuk achterstand (1½-1½).
Ook Wolter Vos stond in het middenspel een stuk voor en leek op zijn bekende onverstoorbare wijze de partij te winnen. Maar Wolter verloor zowaar zijn stuk voorsprong en aangedaan ook spoedig de partij (1½-2½). Han Kemperink aan bord 1 was vanavond onze held. In het middenspel leek de stelling een ruime remismarge te hebben maar daar dacht Han anders over. Met bekeken kleine zetjes hield hij zijn tegenstander steeds onder druk. Als de Heerhugowaarder de dreiging geneutraliseerd had creëerde Han op de andere vleugel nieuwe dreigingen. Bij de derde poging was het prijs voor Han. Hij forceerde op een fraaie manier dwars door het midden de langverwachte doorbraak. De rest van de partij werd door Han met een onberispelijke techniek uitgevoerd (2½-2½). Aan bord 5 speelde Frans Schoo een evenwichtige partij, tot hij zijn dame ruilde tegen twee torens. In plaats van een vereenvoudiging werd de stelling steeds gecompliceerder. Zijn tegenstander manoeuvreerde bekwaam met zijn torens en werkte onze Frans in de nesten (3½-2½). De nederlaag voelde onnodig aan, de uitslag had ook andersom kunnen zijn. De enige troost die we hadden was dat we eigenlijk nergens voor speelden. Dwars door de Middenweg reden we weer terug naar huis.
Klik voor overzicht hier
Over een week ofzo zal ik nog inhoudelijk terug komen op de gespeelde partijen.
Het Paard houdt sterk Assendelft in bedwang: 3-3
Afgelopen maandag heeft Het Paard van Ree de aanvallen van het sterke Assendelft bekwaam opgevangen. Maar ook met een beetje geluk werd een 3-3 gelijkspel bereikt. Zes spelers uit de top-7 van Assendelft vormden het sterrenteam. Assendelft schaakt al sinds jaar en dag, en zover mijn geheugen reikt, in het Dorpstaveerne. Het fraaie oude café aan de Dorpsstraat heeft een prachtige ambiance, een locatie waar je als gast graag komt. De exploitant heeft de coronastop aangegrepen om het café op smaakvolle wijze grondig op te knappen zonder dat het bruine karakter geweld wordt aangedaan. Volgens een goed ingelichte bron is de huur voor de schaakclub echter opgezegd. De nieuwe eigenaar wil het over een andere boeg gooien en daar zou een schaakclub niet meer inpassen. Hoop dat ik het mis heb....
Oude tijden leken even te herleven. Arnfried Pagel liet wel eens onverwachts een (top)schaker uit verre oorden invliegen voor zijn team van Koningsclub Bergen. Clubcoach Frans Schoo leek hierdoor beïnvloed want hij had Cor Zwaan tevoorschijn getoverd. Cor zou de teamleden wel eens kunnen inspireren, niet alleen op het schaakbord maar vooral ernaast. Hij was duidelijk ontevreden over zijn eigen partij die hij verloor door onoplettendheid. Over de meeste andere spelers moest hij tevreden zijn is mijn veronderstelling. Han Kemperink speelde op bord 1 tegen zijn kompaan Kees Lute. Men deed elkaar geen pijn, na een vroege dameruil was remise snel beklonken (1½-½). De partij van Huub de Vries ging lange tijd gelijk op. Pardoes verloor zijn tegenstander echter een pion en even later ook zijn toren. Zonder geluk vaart niemand wel (1½-1½).
Huub op een zetel tegen Assendelft
Ook in de partij van Eric Teske bleef de vrede gehandhaafd (2-2). Ikzelf had een jonge tegenstander die momenteel met grote voorsprong lijstaanvoerder is van de onderlinge competitie van Assendelft. Dat was te merken. Het door mij voorgelegde Morragambiet werd door hem aanvaard en op originele wijze weerlegd. Ik denk dat we deze Stefan Markx vaker zullen tegenkomen (3-2). Wolter werd vanavond onze held. Tot halverwege de partij had de Assendelver de stelling volkomen in handen en leek er geen vuiltje aan de lucht voor hem. Toen ik later weer op het bord keek had Wolter zowaar spel ontwikkeld op de damevleugel en leek zijn tegenstander in verwarring geraakt. Het plan van Wolter was succesvol gebleken. Door de verwarring overzag zijn tegenstander een penningdreiging met loperverlies tot gevolg. Bravo Wolter, een gelijkspel voor de poorten weggesleept!
Helaas heb ik nu niet de beschikking over de partij. Wellicht volgt deze later.
Wolter op weg naar triomf
Klik voor overzicht hier
Pagina 3 van 16